Οι μέσες ημερήσιες ανάγκες ενός ενήλικα καλύπτονται από έξι έως οκτώ γραμμάρια αλατιού την ημέρα. Αυτή η απαραίτητη ποσότητα αλατιού υπάρχει φυσικά στις τροφές που καταναλώνουμε. Στην πραγματικότητα όμως τρώμε περισσότερο από όσο χρειαζόμαστε, πάνω από 15 γραμμάρια την ημέρα: το αλάτι προστίθεται στο φαγητό κατά το μαγείρεμα για τις ιδιότητές του ως καρυκεύματος -ενισχύει τη γεύση- και για την αξία του ως συντηρητικού στα αλλαντικά και στα παστά ή τα τουρσιά. (…)
Μέχρι τον 14ο αιώνα αλατίζονταν τεράστιες ποσότητες κρέατος, ψαριών και λαχανικών. Το τυρί αλατιζόταν περισσότερο από ό,τι σήμερα, το ίδιο και το ψωμί, για να φουσκώνει και να διατηρείται καλύτερα. Αλάτι προστίθετο επίσης στο κρασί και τη μπύρα. Οι άνθρωποι της αρχαιότητας, αν και λιτόβιοι, προσέθεταν αλάτι στα γεύματά τους. Κατά την πρώιμη ρωμαϊκή περίοδο, δινόταν στους στρατιώτες μια χούφτα αλάτι την ημέρα. Αυτό το “σιτηρέσιο” αλατιού αντικαταστάθηκε στη συνέχεια από ένα χρηματικό ποσό που επέτρεπε στον καθένα να αγοράζει το δικό του αλάτι. Τα χρήματα που έπαιρναν οι Ρωμαίοι στρατιώτες ήταν το salarium, δηλαδή τα χρήματα για το sal, για το αλάτι τους, από όπου βγαίνει και η λέξη salary (μισθός), που έγινε στη συνέχεια ο όρος για την όποια πληρωμή των πολιτών.

Maguelonne Toussaint-Samat
συγγραφέας
Ιστορία της τροφής