Aşçıların geç arkaik dönemde ortaya çıktıkları görülmektedir. Atina’da ve klasik dönemin diğer Yunan şehirlerinde aşçılık kabul gören bir sanat ya da beceri (techne) haline gelmişti ve aşçılar serbest çalışan, ücret alan zanaatkârlardı. Profesyonel aşçılar (mageiroi) genellikle kölelerden ziyade özgür erkeklerdi. Nam, tavsiye ya da fiyat sebebiyle tercih edilen bu aşçılara her gün değil, yalnızca özel yemek davetlerinde ya da kurban törenlerinde ihtiyaç duyulurdu. Kurbanlık hayvanın seçilmesine, kurban edilmesine, ardından gelen yemeğin hazırlanmasına ve tüketilmeyen etin yeniden satılmasına yardımcı olurlardı. Roma’da aşçılık, emperyal hanelerden başlayarak büyük Roma yapılarının her gün aşçıya ihtiyaç duyması nedeniyle bir köle mesleği haline geldi.

Andrew Dalby
dilbilimci ve tarihçi
‘Food in the Ancient World from A to Z’ [A’dan Z’ye Antik Dünyada Yemek]