Vështirësitë ekonomike dhe privimi e mprehin fantazinë, dhe kjo sjell krijimin e miteve apo rrethanave, në të cilat mund të ketë festa luksoze hyjnore, ku krijimtaria dhe variacioni i përrallës bashkohet me pasurinë e sofistikuar të ushqimit të vërtetë. Kjo gastronomi e sofistikuar e shndërroi pamjen natyrale të përbërësve dhe, përveç kënaqësive degustuese të miqve, prodhoi edhe një efekt sensacional tek prezantimi, gjë që u bë e njohur për ne që në kohën e banketeve romake. Të përshkruara për ne vazhdimisht në letërsinë latine, këto pjata kanë qenë të njohura edhe për bizantinët, jo vetëm si shembuj letrarë, por edhe si përvoja kulinarie. Kjo gastronomi është kryesisht një projeksion dëshirash, një përmbysje nocionesh të kursimit të detyruar të dietës së përditshme mesdhetare, e cila ndër shekuj kishte qenë partnerja e begatisë që gëzuan fisnikët dhe shumica e popujve të Mesdheut.

Ilias Anagnostakis
Historian
“Shijet, Mrekullitë dhe Kënaqësitë e Kuzhinës Antike dhe Bizantine”